کد مطلب:2120 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چگونه است كه بعضي از علما به مقامي مي رسند كه مي توانند چهرة واقعي بعضي از انسان ها را ببينند؟ چگونه مي توان به آن مقام رسيد؟

انسان، چهرة ماندگار جهان دگري است كه به عنوان امتحان، لحظاتي در اين جهان خواهد گذراند ( خلقتم للبقاء لا للفناء) بشر براي ابدين خلق شده است نه فنا و نيستي. و

به قول مولوي: هر كسي كاو دور ماند از اصل خويش

باز جويد روزگار وصل خويش

سپس مفتخر شد، خليفه و مسجود ملائكه گردد: و در او از روح خود (روح بزرگ و شايسته) دميدم، همگي براي او سجده كنيد.1

البته اين موجود نازنين قدر خود را ندانست و بسيار ظلوم و جهول شد،2 به همين سبب، غبار جهل و ظلم جلوي ديد او را گرفت و او را حتي از چهار پايان پست تر كرد: به نقين گروه بسياري از جنّ و انس را براي دوزخ آفريديم. آن ها دل هايي دارند كه با آن نمي فهمند و چشماني كه با آن نمي بينند و گوش هايي كه با آن نمي شنوند. آن ها همچون چهار پايانند، بلكه گمراه تر.3

در اين ميان از همين قشر كه لباس خليفه الله4 اندامشان را زينت بخشيد، مخلصان و مجاهداني هستند كه داراي مقام متعالي هستند: و آن ها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راه هاي خود هدايشتان خواهيم كرد.5

وجود مقدس خاتم انبيا، معصومان گرامي، پيامبرام اولوالعزم، اولياي الهي، علماي بزرگ و فقهاي شيعه از جمله جانشينان خدا روي زمينند كهبه اندازة توانشان در ملكوت تصرف كرده، باطن اشيا را مي بينند و چون انسان در اصل موجودي ملكوتي است، اگر جنبة دنيايي و مُلكي اش بر وي غلبه كند، جز ماده را نخواهد ديد. و صورتي حيواني مي يابد كه قطر سيرت داران والا مقام آن را خواهند ديد.

پرهيز از گناه و اطاعت از خدا اولين و آخرين راه حلّ رسيدن به چنين مقصدي مي باشد. ابراهيم خليل الله اين پيامبر بت شكن، چون توحيد نگر بود و در اطاعت محض خدا، ديده اش بر ملكوت آسمان و زمين بينا شد: و اين چنين، ملكوت آسمان ها و زمين را به ابراهيم نشان داديم، تا اهل يقين گردد.6

اگر انسان بخواهد مقامات عاليه را درك كند و به جايي برسد كه به جز خدا نبيند، مي بايست بر نفس اماره خويش پيروز شود و در يك جمله گناه نكندو فرايض و مستحبات را انجام دهد و تقوا را پيشه كند. مي تواند در صورتي كه صلاح او باشد، چشم برزخي پيدا كند، گرچه چشم برزخي باعث نگراني و گرفتاري است. بعضي از اولياي خدا راضي نيستند چنين شوند.

1 امام خميني (ره)، استفتاءات، ج 2، ص 15.

2 نهج البلاغه، خطبة 157.

3 همان، خطبة 16.

4 شمس( 91) آية 8 به بعد.

5 جمعه (62) آية 2.

6 بحارالأنوار، ج 66، ص 405.